پریشان موی

با صدای تو همه‌ی کتاب‌ها خوبند. تو که می‌خوانی‌شان، آنطور لم داده به دیوار و من تکیه داده روی سینه‌ی ‌ی تو، جوری که صدایت را از پوستت، از توی بدنت بشنوم. گوشم را بچسبانم بهت و صدایت حتی بم‌تر بشود. پرفورمنس اختصاصی تو برای من، اینطوری که هر جمله را با لحن خودش ادا کنی و من چشم‌هام بسته باشد، دستت لای موها و روی شقیقه‌ام تکان‌ بخورد و برای من بخوانی تو بعدا مرا پیدا خواهی‌ کرد، مگر نه؟ پیدایم خواهی کرد؟ #میرا_کریستوفر_فرانک

نوشتن از نبودنت بهم کمک نمیکنه هیچ چیزی بعد رفتنت بهم کمک نمیکنه نشوندنت رو معنی عمیق و ناب واژه ها پیچیدنت به هرم استعاره ها بهم کمک نمیکنه هیچ چیزی بعد رفتنت بهم کمک نمیکنه خط زدن نوشته هام سوزوندن ترانه هام بغضای تلخ بین روز شب گریه های بی صدا بهم ‌کمک نمیکنه نه! هیچ چیزی بعد رفتنت بهم کمک نمیکنه اینکه به خواب من میای عاشق خنده هات میشم اینکه تو لحظه لحظه هام جون میگیرم فدات میشم برگشتن روزای خوب قصه ی بوی پیرهنت اینکه چشامو پس بدی حتی دیگه اومدنت بهم